بیماری صرع از یک نوع اختلال در روند کار مغز که نشانه ی آن عبارت است از حملات صرعی ناگهانی و مکرر، حملاتی کوتاهمدت از رفتار غیرطبیعی و نامناسب، تغییر در وضعیت هوشیاری، یا حرکات غیرطبیعی. بیماری صرع، که گاهی تشنج نیز گفته میشود، یک علامت است نه یک بیماری.
صرع مسری نیست. بیماری صرع میتواند در هر دو جنس و در هر سنی رخ دهد. صرع اغلب بین سنین ۱۴-۲ سالگی آغاز میشود.
بیماری صرع چه علائمی دارد؟
از بارز ترین نشانه های آن که از نظر بالینی قابل مشاهده است، این است که بیمار به صورت ناگهانی جیغ می کشد و به روی زمین می افتد و از هوش می رود. دست و پاهایش سفت می شود و بعد از چند ثانیه (20الی 30 ثانیه) شروع به دست و پا زدن می کند. سپس به حالت بیهوشی می رود و به صداها جواب نمی دهد.
به گزارش نت سلامت پس از حمله، بیمار به هوش می آید و تا یک روز سردرد و حالت کوفتگی، خوابآلودگی و بی حالی دارد. بعد از دو روز این حالتها برطرف می شوند. البته این حالت فقط یک نوع از انواع صرع و تشنج می باشد.
در حالت دوم بیمار موقع تشنج حالتهای دل درد، بی حوصلگی، اضطراب بی دلیل، درد پا دارد. اگر این حالات بدون دلایل خاصی اتفاق بیافتد، بهتر است بیمار با پزشک مشورت کند، چون ممکن است نشانهای از یک حمله ی صرع سنگین باشد.
از علایم دیگر بیماری صرع در کودکان، افت تحصیلی و مشکل تحصیلی، به خصوص در درس املا می باشد. معلم همیشه شکایت دارد که کودک به یک جا خیره می شود و به نقطه خاصی نگاه میکند. به این حالت، حالت عدم حضور گفته می شود و به نظر می رسد کودک فکرش در جای دیگری است. در این حالت هوشیاری برای مدت کمی از بین می رود. این مدت به حدی کوتاه است که ممکن است بیمار دوچرخه سواری هم بکند و پا هم بزند، ولی این اختلال هوشیاری (در حد 3- 2 ثانیه) را هم داشته باشد و یا هنگام نوشتن املا ممکن است در طول یک جمله چندین کلمه را جا بیاندازند. این نوع تشنج خوش خیم می باشد و اگر زود درمان شود، بهبود خواهد یافت.
از علایم دیگر بیماری صرع، علایم موضعی مانند اینکه یک دست در کنترل فرد نباشد، گزگز شدن و مورمور شدن ناگهانی یک طرف بدن، تغییر خلق به صورت موقت (که یک انسان با شخصیت با حالت روحی پایدار ممکن است به مدت 6- 5 دقیقه دچار حالت گذرای موقت عجیب باشد) و بعضی از اختلالات رفتاری و رفتارهای نامناسب که با شخصیت فرد جور در نمی آید، که اینها باید مورد بررسی قرار بگیرند.